Λένε πως ηγέτης γεννιέσαι, δεν γίνεσαι. Την ικανότητα να κερδίζει τον σεβασμό και να επιλέγει τους ιδανικούς συνεργάτες δεν την έχει ο καθένας.
Σε μία Ποδοσφαιρική ομάδα όσο απαραίτητος είναι ο ηγέτης μέσα στο γήπεδο, τόσο περισσότερο χρειάζεται έξω από αυτό, η αρχή και το τέλος της, ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ. Ο πλέον εμβληματικός με μία πολύχρονη παρουσία στον ΘΕΣΣΑΛΙΚΟ ΜΑΤΑΡΑΓΚΑΣ, Βασίλης Γιαννακός, πιστεύει πως τώρα που δεν συμμετέχει στο Πρωτάθλημα η ομάδα, είναι αναγκαίο παρά ποτέ, να μιλήσει για το παρελθόν τον παρόν και το μέλλον της.
Πότε ξεκίνησε το ωραίο ταξίδι;
«Ήταν το 1992, όταν ανέλαβα την ομάδα στην Β' ΕΠΣΚ. Μετά από τρία χρόνια σοβαρής προσπάθειας και με τον Κώστα Κολοκύθα παίκτη – προπονητή κάναμε την υπέρβαση και ανεβήκαμε στην κορυφαία κατηγορία. Το δύσκολο τις περισσότερες φορές δεν είναι να φτάσεις ψηλά αλλά να παραμείνεις. Είχα την τύχη να είναι δίπλα μου πολύ καλοί συνεργάτες και χωρίς αυτούς δεν θα τα είχα καταφέρει. Οφείλω για μία ακόμη φορά να τους ευχαριστήσω».
Ο δρόμος δεν ήταν στρωμένος με δάφνες;
«Το Ποδόσφαιρο είναι μία κοινωνική επανάσταση και οι συγκρούσεις αναπόφευκτες. Σε ένα τόσο λαικό άθλημα που όλοι έχουν άποψη, υπάρχουν και ορισμένες που διαφέρουν. Το ζητούμενο όμως είναι από την διαφωνία να προκύπτει δημιουργικό αποτέλεσμα. Όταν απλά χωρίς να ξέρουν ήταν κάποιοι απέναντι μπορούσαν να φτάσουν και στην δημιουργία μίας νέας ομάδας όπως ήταν τότε ο ΑΣΤΕΡΑΣ και μετά ο ΑΟ ΑΡΝΗΣ. Αυτές οι δύο δεν ήξεραν τον ρόλο τους. Ήταν απλά προιόντα αντίδρασης».
Έχει «μυστικό» η επιτυχία;
«Ήταν πολύ σημαντική η παρουσία ντόπιων παικτών. Οι μεταγραφές επιλεκτικές, έτσι ώστε να να δημιουργηθεί ένα «δεμένο» σύνολο που κάθε χρόνο προσπαθούσε να ανεβάσει τον πήχη πιο ψηλά. Η κάθε ημέρα του Πρωταθλήματος ήταν οργανωμένη. Τίποτα στην τύχη. Ακόμη και οι εκδηλώσεις κατά την διάρκεια της χρονιάς, είχαν αίγλη με επώνυμους προσκεκλημένους και αξιόλογο οικονομικό αποτέλεσμα. Στο τέλος κάθε Πρωταθλήματος γινόταν ο απολογισμός».
Και ...ξαφνικά η απουσία...
«Ο ΘΕΣΣΑΛΙΚΟΣ ΜΑΤΑΡΑΓΚΑΣ πρέπει να υπάρχει πάντα στο Τοπικό Ποδόσφαιρο, σε οποιαδήποτε κατηγορία γιατί αποτελεί σημείο αναφοράς μίας μεγάλης περιοχής η οποία έχει την δυνατότητα να αναδείξει παίκτες αλλά και προπονητές, όπως έκανε στο πρόσφατο παρελθόν. Το Ποδόσφαιρο αποτελεί μέρος της καθημερινής ζωής μας και οι φίλαθλοι πάντα στήριζαν μία προσπάθεια. Αποτελούσαν και αποτελούν σημαντική δύναμη. Πρέπει όμως να έχουν τον λόγο για να έρθουν στο γήπεδο».
Γιατί έφτασε η ομάδα έως εδώ;
«Η προσφορά των παραγόντων που ήταν στην ομάδα τα τελευταία χρόνια σημαντική, με αποτέλεσμα ιδιαίτερα πέρυσι να γίνει μία πολύ αξιόλογη πορεία. Ο προγραμματισμός όμως είναι απαραίτητος, όχι μόνο από τον Οκτώβριο μέχρι τον Μάιο. Η επόμενη ημέρα ξεκινάει αμέσως μετά την τελευταία της προηγούμενης. Όταν το ρόστερ αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από μεταγραφές και δεν έχουν θέση σε αυτό οι ντόπιοι παίκτες, τότε δυστυχώς υπάρχει ημερομηνία λήξεως. Και η όποια επιτυχία είναι παροδική. Δεν μπόρεσε να επιτευχθεί με επιτυχία το «πάντρεμα» ντόπιων και μεταγραφών. Θα περίμενε κανείς μετά το αδιέξοδο να εμφανιστούν και να αναλάβουν δράση νέοι παράγοντες αλλά, δυστυχώς ή δεν υπάρχουν ή δεν θέλουν να ασχοληθούν. Έτσι λοιπόν το πήραμε απόφαση. Το απόγευμα του Σαββάτου θα πηγαίνουμε κάπου αλλού να βλέπουμε την μπάλα να κυλάει στο χορτάρι».
Ετοιμάζεται επιστροφή;
«Η αγάπη στο άθλημα, η διάθεση για προσφορά, η κουλτούρα που προυποθέτει συλλογική συμμετοχή δεν μας επιτρέπει να αδιαφορήσουμε. Επειδή υπάρχει και χρόνος πλέον μπορεί να αρχίσουμε σταδιακά να γινόμαστε ενεργοί όσοι θέλουμε η ομάδα να είναι στην επόμενη σέντρα. Άλλωστε πάλι από την Β' ΕΠΣΚ την είχαμε αναλάβει. Οι συνεργάτες υπάρχουν και πλέον έχουν πάρει το «μήνυμα» της ανασύνταξης. Ο Θεσσαλικός θα είναι ξανά, σε σύντομο χρονικό διάστημα, το βασικό θέμα κάθε σοβαρής συζήτησης στην Ματαράγκα», κατέληξε ο Πρόεδρος που μετά από ένα «διάλλειμα» είναι πάλι εδώ...